ملیحه نیک کار؛ نیلوفر برهمند
دوره 11، شماره 4 ، آبان 1393، ، صفحه 454-463
چکیده
مقدمه: همکاری علمی بینالمللی یکی از زاویههای مهم همکاری علمی است که بررسی خصوصیات آن در میان محققان میتواند جنبههای تازهای از رفتارهای ارتباط علمی آنها را روشن نموده و در تدوین سیاستگذاریها، مدیریت استراتژیک پژوهش و تسهیل همکاری به کار گرفته شود. در این راستا، هدف پژوهش حاضر تعیین همکاری علمی بینالمللی اعضای هیأت ...
بیشتر
مقدمه: همکاری علمی بینالمللی یکی از زاویههای مهم همکاری علمی است که بررسی خصوصیات آن در میان محققان میتواند جنبههای تازهای از رفتارهای ارتباط علمی آنها را روشن نموده و در تدوین سیاستگذاریها، مدیریت استراتژیک پژوهش و تسهیل همکاری به کار گرفته شود. در این راستا، هدف پژوهش حاضر تعیین همکاری علمی بینالمللی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بوده است. روش بررسی: روش پژوهش حاضر تحلیل استنادی و نوع مطالعه کاربردی بوده است. این مطالعه بر روی مقالات جستجو شده در پایگاه استنادی Web of Science در بازه زمانی سالهای 2011- 2005 میلادی انجام گرفته است. پس از بررسی و پالایش در برنامه Excel در نهایت تعداد 338 مقاله به دست آمد. یافتهها با استفاده از آمار توصیفی ( نمودارهای فراوانی) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن) در نرمافزار Excel تحلیل شد. یافتهها: تعداد کل مقالات تألیف مشترک همکاری بینالمللی در طول دوره مورد بررسی 338 عدد بوده است که برابر با 6/11 درصد کل مقالات نمایه شده در Web of Science (2893 عدد) بوده است. ضریب همبستگی اسپیرمن نشاندهنده رابطهای مثبت میان نرخ رشد کل مقالات با مقالات تألیف مشترک بینالمللی است (344/0rs= )0 بیشترین همکاری به ترتیب با ایالات متحده آمریکا، استرالیا و انگلستان بوده است. در مجموع 313 عضو هیأت علمی دانشگاه شیراز در چرخه تألیف مشترک بینالمللی فعالیت داشتهاند. نتیجهگیری:به طورکلی میتوان گفت روند تألیفات مشترک بینالمللی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در دوره مورد بررسی رو به افزایش بوده است. در عین حال، نسبت مقالات تألیف مشترک بینالمللی در مقایسه با کل مقالات پایین است. از طرف دیگر، معنیدار نبودن رابطه میان افزایش تولیدات علمی و افزایش همکاریها میتواند حاکی از آن باشد که رشد کل مقالات الزاماً معلول رشد مقالات تألیف مشترک بینالمللی نیست. عکس این رابطه نیز میتواند صحیح باشد.